Irfan in hongerstaking tegen uitzetting: ‘Liever hier sterven van de honger dan in Turkije door marteling’
MIDDELBURG - Irfan Elmas is al veertien kilo afgevallen door zijn hongerstaking. Hij ziet deze wanhoopsdaad als de enige kans om duidelijk te maken dat uitzetting van zijn gezin naar Turkije levensgevaarlijk is. Intussen wacht het tot het christendom bekeerde Koerdische gezin in het azc in Middelburg op de definitieve uitspraak. ,,We geloven dat God de ogen van de IND zal openen.”
Maurits Sep 07-09-20, 16:59
Irfan (34) is na exact 29 dagen zonder eten niet meer in staat zelf zijn verhaal te vertellen; hij weegt nog zeventig kilo en heeft pijn. Zijn vrouw Pijan (38) maakt duidelijk dat haar man niet zomaar tot zijn besluit is gekomen. ,,Als de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND, red) ons echt terugstuurt naar Turkije, vallen we in de handen van de regering en van boze en agressieve familie omdat we ons hebben bekeerd. Irfan wil liever hier sterven van de honger dan gemarteld worden in Turkije.”
Hoger beroep
Het gezin Elmas kwam na omzwervingen langs diverse asielzoekerscentra vorig jaar in Middelburg terecht. Door een interview met de oudste zoon Eyup in deze krant werd hun situatie bekend. Bovendien doen mensen van de school van de kinderen en van de kerk waar het gezin naartoe gaat, pogingen om hen in Middelburg te houden. De IND heeft echter besloten dat Turkije veilig genoeg is en dat de familie Elmas terug moet.
,,We hebben hoger beroep aangetekend bij de Raad van State en wachten op de behandeling van de zaak”, zegt advocaat Hans van Zundert. Hij hoopt op meer dan de gebruikelijke schriftelijke behandeling. ,,Slechts bij hoge uitzondering komt het tot een zitting. Daarin zou ik alles beter kunnen toelichten. Een gedegen behandeling is belangrijk.”
Bovendien zorgt de hongerstaking van vader Irfan voor tijdsdruk, merkt Van Zundert op. ,,Het moment van een ziekenhuisopname dreigt.” Maar naar het ziekenhuis wil Irfan absoluut niet, benadrukt zijn vrouw. ,,Hij is bang dat hij dan van daaruit Nederland wordt uitgezet.”
Psychische problemen
Het gezin is blij met de zorg vanuit het azc en het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA). Voor de kinderen Eyup (11) en Deniz (5) is het fijn dat ze de rechtszaak in Middelburg mogen afwachten en intussen naar school kunnen en met vriendjes kunnen spelen, zegt Pijan. ,,Ze vinden het moeilijk in het azc, omdat we christen zijn. Daarom gaan ze het liefst naar school en naar vriendjes buiten het azc.”
Het hele gezin lijdt onder psychische problemen, legt Pijan uit. ,,We gaan eraan onderdoor.” Tegelijkertijd leeft er nog een sprankje hoop op een goede afloop. ,,Het geloof geeft ons houvast. We geloven dat God de ogen van de IND zal openen.”
PZC 8-9-20
