door Mr. Emo Bos

De rechter keek de twee forse mannen die voor hem zaten beurtelings aan. Hij kneep zijn ogen toe, alsof hij wilde aangeven dat hij de waarheid en niets dan de waarheid uit hen wilde persen. Het werd stil in het kleine zaaltje. Je kon de wandklok horen tikken.

,,Hoe is het nou,,, zei hij ten slotte tegen de jongste die bij de oudste als bediende in diens snackbar werkte. ,,Hebt u het gedaan of hebt u het niet gedaan? Wees eerlijk!''

De man schudde heftig met zijn hoofd. ,,Meneer, ik heb het u al gezegd, ik bezweer het u bij alles wat mij lief is, ik ben geen dief. Hij'', en hij wees met zijn duim naar zijn werkgever, ,,zoekt gewoon iemand om de schuld te geven.''

Op zich was het een eenvoudige zaak. De snackbarhouder miste op een goede dag een groot deel van zijn dagopbrengst. Zijn kassa was zo goed als leeg. Gezien de omvang van het vermiste bedrag moest het een lucratief bedrijfje zijn. Voor de snackbarhouder lag de conclusie voor de hand. Een simpele berekening wees uit dat zijn werknemer als enige voor de diefstal in aanmerking kwam. Hij had hem dan ook op staande voet ontslagen en aangifte bij de politie gedaan. De bediende had zich daarop tot een advocaat gewend om het ontslag aan te vechten.

,,Hoe staat de strafzaak ervoor?'', informeerde de rechter met een blik op de snackbarhouder. Deze haalde zijn schouders op. ,,De politie doet er niets aan. Meneer hier ontkent en de politie noemt het een civiele zaak. Daar betaal je nou je belasting voor'', voegde hij er cynisch aan toe.

,,Tsja'', reageerde de rechter iets dubbelzinnig, ,,zo komen we inderdaad niet veel verder. Hebt u verder nog aanwijzingen voor de schuld van uw medewerker?,,

,,Alleen maar dat het geld er nog was toen ik even een boodschap ging doen en dat het verdwenen was toen ik na een kwartiertje terugkwam. En meneer was de enige die in de bar stond en bij de kassa kon komen. Een en een is twee, meneer.''

De rechter besefte in een vicieuze cirkel terecht te komen. Er moest een knoop worden doorgehakt. Hij gaf met enige verwachting het woord aan de advocaten, maar ook zij lieten geen nieuw licht op de zaak schijnen. De snackbarhouder, die veiligheidshalve ook de ontbinding van de arbeidsovereenkomst had gevorderd, liet via zijn advocaat weten geen cent te willen betalen als vergoeding voor het eventuele ontslag. ,,Hij ziet niet in dat je een dief ook nog moet belonen'', zo lichtte de raadsman het zuinige standpunt van zijn cliënt toe.

,,De stand van zaken is'', zo vatte de rechter de zaak ten slotte samen, ,,dat er hoogstwaarschijnlijk wel een diefstal is gepleegd, maar dat er voor de beschuldiging van de werknemer dat hij de dief is, onvoldoende bewijs bestaat. Dat betekent dat de dienstbetrekking in stand moet blijven.'' Hij keek de partijen aan en zweeg, als ware het om een concessie uit te lokken. Ook de griffier, die druk had zitten schrijven keek over zijn bril naar de frietbakkers.

Het verlossende woord kwam van de werknemer. ,,Kijk meneer als het dan zo moet, dan doe ik het liever niet meer. Het is in die kleine ruimte waar we moeten werken geen leven als je baas je niet vertrouwt en je de hele tijd op je vingers kijkt.''

De rechter knikte begrijpend. Hij wierp een vragende blik op de snackbarhouder. ,,Dan bent u nu toch wel bereid een vergoeding te betalen? Uw medewerker kiest de wijste partij. En u?''

,,Mijn cliënt wil graag een schorsing om te overleggen'', reageerde zijn advocaat.

Even later zaten alleen de rechter en de griffier in de zaal. Ze praatten nog wat na over het frietbedrijfje, dat de griffier kende. ,,Een goed lopende tent, die snackbarhouder zit er warmpjes bij, maar betalen zal hij wel niet doen, want een diefstal zit er toch wel in'', merkte hij op.

Na een tijd werd er geklopt. Alleen de advocaten kwamen binnen. Zij lieten weten tot overeenstemming te zijn gekomen en verzochten om een ontbinding met vergoeding.

De rechter knikte en verborg zijn tevredenheid. ,,Zegt u maar wat de voorgestelde datum en vergoeding zijn.'' De griffier noteerde de gegevens voor de beschikking. Toen de heren de zaal verlaten hadden, liet hij een kort lachje horen. ,,Toch wel een leuk bedrag voor een dief.'' ,,Of een schijntje als vergoeding voor een valse beschuldiging'', reageerde de rechter.

Mr. E. Bos is oud-vicepresident van de rechtbank in Rotterdam

Ned.Dagblad 14-10-09